About drums in church and other things:)

Omdat mijn Engelse kerk in zo ongeveer alle opzichten verschilt van mijn Nederlandse, wil ik het deze keer graag daar over hebben. De kerk waar ik heen ga hoort officieel bij de Church of England, Anglicaans dus. Het is wel de protestantse kant van de Anglicaanse kerk, dus zonder al die grappige rituelen en jongenskoren in geinige jurkjes. De gemeente (Saint Andrew the Great, ook wel STAG genoemd) is de grootste van Cambridge heb ik me laten vertellen, met op een zondag in totaal misschien wel zo’n 600 man. Tijdens de universiteit semesters zijn er ’s ochtends 2 precies dezelfde diensten, eentje voor ‘normale’ mensen en gezinnen met kinderen om 10 uur, en een dienst voor studenten en ander gespuis om half 12. Ik reken me graag tot het ander gespuis, dus heb ik tot die tijd lekker de tijd voor mezelf.
Na mijn ontbijt kan ik dus allemaal gezellige dingen doen, zoals mijn kamer opruimen (dit zet ik hier puur neer voor mijn moeder), mee blèren met een muziekje (de buren kunnen me wel horen, maar die kennen me inmiddels, dus die kijken nergens meer van op) of op de bank een boek lezen ui t de wc (daar staan werkelijk waar de meest interessante boeken). De kerk is in het centrum, ongeveer 10 minuutjes fietsen. Vroeg hoef ik niet te komen, bijna iedereen komt precies op tijd of nog later aan. De kerk heeft een enorm team met o.a. welkomstmensen, studentenwerkers etc. die je overal de weg wijzen. Als nieuwkomer is dat heel fijn, sowieso omdat ze ook na de dienst (en tijdens) vaak een praatje met je maken en zo. ’s Ochtends zit ik vaak boven met 2 andere Nederlandse meiden en een Schotse. Reuze gezellig.

Het gaat er in de kerk vrij relaxed aan toe. In de familieochtenddienst kan je dat vooral maken aan alle kinderwagens en buggy’s die midden in de kerk of naast de stoelen worden neer gezet en mensen die met baby’s op de arm af en toe een rondje lopen. Op een of andere manier komt het helemaal niet storend over, het voelt meer als een grote familie Maar goed, we beginnen de dienst met meerdere liederen. Niet met Psalmen en orgel (mis ik ergens toch wel) maar met muziek à la Chris Tomlin en Casting Crowns. Ook heel erg gaaf. De tekst wordt getoond op grote flatscreens die in de hele kerk opgehangen zijn. De muziek groep bestaat standaard uit een drummer (klinkt best vet in zo’n kerk), een elektrische en akoestische gitaar, twee zangers en soms een trompet of viool. Daarna is er iemand die een welkomstwoordje doet, dat wordt afgesloten met de oproep een praatje te maken met je buren (als je die nog niet kent) Is heel grappig, erg leuk om die manier allerlei soorten mensen te leren kennen.
Daarna volgt er door een ander persoon (soms zijn er wel een stuk of 5 mensen die iets in de dienst zeggen) een gebed, dat vaak wordt ingeleid door met zijn allen hardop een soort van belijdenis op te zeggen die vrijwel niet verschilt van wat ik gewend ben. Het gebed gaf voor mij in het begin wat verwarring; in het gebed wordt zo’n 4 keer ‘amen’ gezegd, en na elk amen wordt er eerst weer een voorbede gedaan voor hetgene waarvoor we daarna gaan bidden. Al met al een hele happening, maar inmiddels vind ik het al vrij normaal. Vervolgens wordt er een liedje voor de kinderen gezongen (als het de familiedienst betreft) en mag de hele bups naar voren komen. Gaat heerlijk chaotisch. In de studentendienst zingen we gewoon nog een paar liederen. Daarna is er weer iemand anders die het Bijbelgedeelte leest, dat wordt vervolgd door de preek.
Ze doen hier niet aan pakken en toga’s, gewoon iemand in een overhemd en nette spijkerbroek. Vaak is het een van de drie dominees, soms een spreker. Vorige week hadden we bijvoorbeeld een voormalige voetballer uit Wales die onder andere ook vertelde over zijn werk bij ‘Christian and Sport’. Maar wie er ook preekt, het gaat altijd met een grote hoeveelheid humor. Engelse humor welteverstaan. Daarna zingen we nog wat gezellig en is er het afsluitingsgebed. Na de half 12 dienst wordt de kerk verbouwd tot restaurant en gaan alle studenten lunchen (vaak iets met pasta o.i.d.) Voor au pairs en language school studenten is er een aparte lunch, boven in een oppaszaaltje. We zijn met niet zo heel veel, dus we zitten lekker op enorme kussens te kletsen en doen creatieve en/of artistieke dingen. En er zijn chocoladekoekjes.

Niet elke zondag gaat het op deze manier. In de vakanties is er gewoon 1 ochtenddienst. Soms wordt er ook een kind gedoopt, dat ook op een voor mij wonderlijke manier gaat. Sowieso is het kind vaak al aardig gegroeid en een paar jaar oud. Aan doopjurkjes wordt niet gedaan. Daarnaast doen ze hier ook aan peetouders, die mee naar voren het podium op komen en samen met de doopouders ook een getuigenis geven. Daarna pakt de dominee zelf het kind en gooit hij een plens water over het hoofd. Gelukkig voor het kind zijn het er geen drie, al worden er wel dezelfde dingen bij gezegd als bij een Nederlandse doopdienst.
Uiteraard is het avondmaal ook een hele belevenis. Dit gebeurt vaak in de avonddienst, zo’n 1 keer per maand. Iedereen in de kerk krijgt een bord met sneetjes brood aangeboden, waarvan je dan op je plaats een stukje afscheurt. De beker wijn wordt doorgeven met een tissue om de beker na gebruik mee af te geven. Het is dus niet nodig om belijdenis gedaan te hebben, maar er wordt wel bij gezegd dat je het mag afslaan als je het nog niet wilt.
Na elke avonddienst lopen er ook vrijwilligers rond met thee en koffie, heel gezellig allemaal. Daarnaast is deze gemeente een grote liefhebber van met elkaar eten. Bij elke activiteit hoort dus een maaltijd. Op de woensdagavond met de Bijbelstudie is dat vaak iets met rijst, de zondaglunch is vaak oranje, iets met pasta. En om het helemaal gezellig te maken gaan we met ons Bijbelstudie groepje na de avond dienst ook nog gezellig wat met elkaar drinken.

Tot slot wil ik jullie allemaal bedanken voor het meeleven, ik vind het erg leuk om van jullie of via mijn familie te horen dat jullie mijn blog lezen, aan mij denken of voor mij bidden.
_____________________________________________________

Because of the many differences between my English church and my Dutch one, I’d like to talk about that this time. Officially, my church belongs to the Church of England. It is, however, on the more protestant side of the Anglican church, so no old rituals and no boys singing in funny dresses. The congregation (St Andrew the Great, also called STAG) is one of the biggest church in Cambridge, with maybe about 600 people attending each Sunday. During university terms we have 2 services in the morning, one for the families and ‘normal’ people at 10 am and a service for students and other young folks at 11.30 am. I like to consider myself as being part of the other young folks, so until I leave in the morning, I got a lot of me time.
So after breakfast I can do lots of fun stuff, like cleaning my room (this sentence is purely written for my mum), singing out loud with the music (the neighbours might possibly hear it, but they know me, so that’s fine) or reading interesting books from the loo (seriously, that’s your place to be if you want a good book). The church is in the city centre, about 10 minutes by bike. There’s no need to get there early, everyone arrives exactly on time (or after that). The church has a huge staff team with among others welcoming people, student workers etc. who help everyone before, during and after the service. They chat with the new people, which is quite nice if you’re a new person like me. In the morning service I normally sit upstairs with 2 other Dutch girls and a Scottish one. Such fun.

The way things go in the church is pretty relaxed. In the first morning service that is noticeable because of all the push chairs in the middle of the church or next to the chairs and people walking around with or without holding baby’s. In some weird kind of way it feel like one big family But anyway, we start the service with singing some songs. Not with Psalms and an organ (even though I miss that somehow) but with music like Chris Tomlin and Casting Crowns. Pretty awesome. You can see the lyrics shown on big flat screens in the church. We also have a music group with drums (sounds pretty cool in such a church), a guitar both electric and acoustic, singers and sometimes a trumpet or a violin. Then we have someone welcoming everyone, and we finish that with chatting with the neighbours (in case you don’t know them yet). It’s quite fun, really nice to get to know many different people that way.
After that another person (sometimes there’re about 5 persons who say something on the stage during the service) will pray, very often started by saying some sort of confession all together out loud, but the content isn’t that much different from what I’m used to. In the beginning the prayer caused some confusion for me; we say ‘amen’ about 4 times while praying, and after every amen someone will introduce the next part of the prayer and say what we’ll pray about. For me it’s quite a happening, but after a couple Sundays here I’m practically used to it. Next we sing a song for the children (in case of a 10 am service) and everyone with children can come in front of the church. Awesome chaos. In a student service we just sing a couple more songs. Then someone else does reading a part from the Bible, continued by the sermon.
The ministers don’t wear anything like black suits or dresses, just normal trousers and a jumper will do. Normally it’s one of the 3 ministers the church has, sometimes someone else. A couple weeks ago we had a former football player from Wales, who does something with sports and Christianity. But whoever is preaching, it’s never without a big amount of English humor. After the sermon we sing a final song and we pray our final prayer. After the 11.30 service the church is literally turned into a restaurant and a student lunch will take place. Often it’s pasta or rice. For au pairs and language school students there’s a separate lunch upstairs. There aren’t that many of us, so we sit on pillows while eating, chatting and doing fun things. And we have chocolate cookies.

It doesn’t always go this way every Sunday. During holidays there’s just 1 morning service. Sometimes a child is baptized, what happens in a (for me) very different way. As far as I’ve seen, the child is very often not a baby anymore, but a couple years old (or the child was just very grown for its age). Things like baptism dresses aren’t used. What they do have here, are godparents. They go with the normal parents to the stage and give a testimony as well. Then the minister takes the child and throws some water over its head. Luckily for the child it doesn’t happen 3 times, even though they say the same things as during a Dutch baptism service.
Of course the Lord’s Supper is a whole happening as well. Normally this happens in an evening service, probably every 6 weeks or so. Everyone in church gets a plate with slices of bread presented and you just tear off some bread while remaining seated. The wine is passed together with a tissue to clean the cup after using it. So confession of faith is not necessary for participating, but refusing participation is allright.
After every evening service there are volunteers walking around with coffee and tea (with milk), lots of fun. Besides, this church loves having lunches and dinners together, so every activity is accompanied with food. On Wednesday night with the Bible study that’s very often something with rice and a spicy sauce, the Sunday lunch is always orange, something like pasta. And to finish it all, we often have dinner together with the Bible study group.

In the end I want to thank you all for your support, I love it that I hear about people reading my blog, thinking about me and praying for me.